امروز جمعه بیست و هشتم فروردین نود و چهار، واسه دیدن برف برای امیر حسین راهی دربند سر شدیم.

آخه چند وقتی بود میگفت که این چه زمستونی که توش برف ندیدیم؟

دیدن قله های سرکچال و کلون بستک و آبک  زیبا و نسیم خلنو از دور دلنواز بود. 

آخرین برنامه ای که در سال نود و سه اجرا کردیم به همراه آقایان اینانلو و یوسفی برنامه دار آباد بود که توی اون برنامه موقع برگشت چایی را با نبات به اتفاق آقای یوسفی خوردیم و من فلاکس رو پر از برف کردم به عنوان سوقات واسه امیر حسین که بیارم  آقای یوسفی تعجب کردند و گفت واسه چیه؟گفتم واسه امیر حسین امسال برف ندیده، و دوباره گفتند: خیلی جالبه یعنی امسال واقعا برف ندیده و پیشنهاد دربند سر را به من دادند. و در اواخر سال و کمبود وقت و از اونجا دنبال یه موقعیت بودم که امیر حسین رو ببرم ارتفاعات شمال تهران تا برفها آب نشدند بتونه برف ببینه و  تصمیم گرفتم به همراه خانواده به سمت پیست اسکی دربند سر بریم.  

دربندسر روستایی در حدود ۶۰ کیلومتری شهر تهران است. در سال ۱۳۶۱، با مساعدت اهالی روستاهای شمشک و دربندسر و پیشکسوتان ورزش اسکی، این پیست راه اندازی شد.

پیست اسکی دربندسر، حدود پنج دقیقه با پیست اسکی شمشک و حدود پانزده دقیقه با پیست اسکی دیزین فاصله دارد.

به دلیل وجود دستگاههای بالابر متعدد زمان انتظار اسکی بازان برای سوار شدن بر دستگهای بالابر به مراتب کمتر از سایر پیست ها است.

از امکانات دیگر پیست یک دستگاه تله سیژ دو نفره، یک دستگاه تله اسکی، در پیست مبتدی و یک دستگاه تله اسکی از اواسط پیست تا قله است.

به غیر از اسکی بازان، علاقه مندان به طبیعت نیز، همه روزه می توانند در  پیست دربندسر  حضور یافته و ضمن استفاده از دستگاه های بالابر، از طبیعت زیبای زمستانی لذت ببرند.